Κάθε χρόνο, η UNICEF χορηγεί το “Βραβείο Φωτογραφίας της Χρονιάς της UNICEF” σε φωτογραφίες και σε σειρές φωτογραφιών που απεικονίζουν με εξαιρετικό τρόπο, την προσωπικότητα και τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών παγκοσμίως.
Αυτή είναι η φωτογραφία που πήρε το πρώτο βραβείο της UNICEF για το 2017 και το όνομα που της έχει δώσει ο φωτογράφος είναι: Συρία, Το πρόσωπο μιας ανήσυχης παιδικής ηλικίας.
Το πρόσωπο είναι της Ζάχρα. Ενός πεντάχρονου κοριτσιού από την Συρία, που ζει σε ένα προσφυγικό στρατόπεδο στην Ιορδανία. Το 2015, οι γονείς της Ζάχρα εγκατέλειψαν τον πόλεμο στη Συρία μαζί και με τα άλλα επτά παιδιά τους. Από τότε, ζουν όλοι μαζί σε μία σκηνή. Ο πατέρας της, που εργάστηκε ως ταξιτζής και αγρότης, ψάχνει για δουλειά στα χωράφια της Ιορδανίας, αλλά τα παιδιά του δεν έχουν καμία πιθανότητα να πάνε στο σχολείο.
Οι ανθρωπιστικές τραγωδίες στη Μέση Ανατολή, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν είναι κάτι που ο φημισμένος φωτογράφος, γνωρίζει πολύ καλά. Για αυτόν, το πρόσωπο της Ζάχρα και τα μάτια της, ήταν ειδικότερα συμβολικά για την τύχη εκατοντάδων χιλιάδων κοριτσιών και αγοριών, γιατί εκφράζουν την ήρεμη θλίψη των πιο αθώων θυμάτων του πολέμου, της εκτοπίσεως και της εξορίας. Έχοντας βιώσει μια απερίγραπτη βία, αυτά τα παιδιά αρχικά δεν έχουν τίποτα άλλο για να τα βγάλουν από την απογοήτευση και τη δυσπιστία. Είναι τα πρόσωπα μιας παιδικής ηλικίας που έχασαν για πάντα.
Το δεύτερο βραβείο το πήρε η φωτογραφία: Η έξοδος των Ροχίνγκα.
Χιλιάδες άνθρωποι, έχουν διασχίσει τα σύνορα με τα πόδια ή όπως η γυναίκα στην εικόνα, με βάρκα. Οι περισσότεροι, κουβαλάνε την εμπειρία μαζικών δολοφονιών και βιασμών. Τα χωριά και τα χωράφια τους, καίγονται. Τα υπάρχοντά τους, καταστράφηκαν. Οι οικογένειές τους, διαλυμένες. Ο Άσαντ παρουσιάζει στην εικόνα του τη μητέρα και το παιδί σαν να αναδύονται από τη θάλασσα. Ωστόσο, δείχνει την ανθρωπιστική καταστροφή, που μεταξύ των θυμάτων είναι περίπου 320.000 παιδιά. Ενόψει αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης, ο ΟΗΕ μίλησε για «εθνοκάθαρση», «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και «γενοκτονία».
Ο φωτορεπόρτερ Άσαντ, έχει φωτογραφίσει πολλούς πρόσφυγες και ιδιαίτερα παιδιά. Εργάζεται ταυτόχρονα σε πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης. Αυτή τη φωτογραφία με την φαινομενικά ήρεμη πρόσφυγα μητέρα και το παιδί της, την τράβηξε την ώρα που έφταναν στην παραλία Μπαξάρου στο Μπαγκλαντές.
Το τρίτο βραβείο το πήρε η φωτογραφία: Κόλπος της Βεγγάλης, Τίποτε άλλο εκτός από απελπισία.
Ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου του 2017 όταν η βοήθεια σε τρόφιμα έφτασε στο στρατόπεδο προσφύγων Ροχίνγκια κοντά στον κόλπο της Βεγγάλης. Από τα τέλη Αυγούστου, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έφτασαν στο στρατόπεδο σε λίγες μόνο μέρες, με ελάχιστα χρήματα και τα ρούχα που φορούσαν. Ο φωτογράφος Κέβιν Φράϊερ, έγινε μάρτυρας της στιγμής που ένα αγόρι είχε γατζωθεί επάνω στο φορτηγό, με τα χέρια του κοντά στο πόδι του ανθρώπου που στέκεται πάνω από τα τρόφιμα, τον παρακαλάει κλαίγοντας για λίγο φαγητό και ελπίζει ότι θα τον βοηθήσει.
Αν και ο φωτογράφος είναι εξοικειωμένος με τους ανθρώπους σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, η απόλυτη απελπισία αυτού του αγοριού με την τόση θλίψη, τον συγκλόνισε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είχε δει. Αμέτρητοι άνθρωποι έπεσαν θύματα βίας και ήταν κυρίως γυναίκες και παιδιά, μεταξύ των οποίων χιλιάδες ασυνόδευτοι ανήλικοι, που κατέφυγαν στο Μπαγκλαντές. Ζουν σε αυτοσχέδιες κατοικίες από μπαμπού ή πλαστικό σε λασπώδες έδαφος, γεμάτες ασθένειες και υποσιτισμό και υπό συνθήκες όπου η ανθρώπινη ζωή μειώνεται – κυριολεκτικά – σε γυμνή επιβίωση.
Ο Κέβιν Φράϊερ, είναι γεννημένος στον Καναδά και εργάστηκε για πολλά χρόνια στο Associated Press στη Μέση Ανατολή. Σήμερα, ζει στο Πεκίνο της Κίνας και εργάζεται για την εταιρεία Getty Images. Είναι πολλές φορές νικητής στον Παγκόσμιο Τύπο Φωτογραφίας και έχει αναγνωριστεί από αρκετούς διαγωνισμούς φωτογραφίας, για τις εικόνες του.